مایو یا لباس شنا نام لباسی است که برای شنا کردن از آن استفاده می‌شود. واژهٔ مایو از اصطلاح فرانسوی: Maillot de bain وارد زبان فارسی شده‌است. جنس آن معمولاً از الیاف مصنوعی است.

بورکینی نوعی لباس شنا برای زنان است که توسط احدا زانتی در شرکتش به نام احیدا طراحی شده است. این لباس شنا تمام بدن بجز صورت، کف دست و پاها را می‌پوشاند تا حجاب اسلامی برای زنان مسلمانی که علاقه به شنا کردن دارند فراهم شود.

تانکینی (به انگلیسی : Tankini) نوعی لباس آبتنی است که قسمت فوقانی آن مثل زیر پوش و قسمت پایینی آن بعد از ۱۹۹۰ میلادی، همان لباس زیربیکینی است. جنس آن معمولا از اسپندکس-کتان یا لایکرا-نایلون ساخته می‌شود.

تاپ (به انگلیسی: top) وام واژه ای از زبان انگلیسی‌است که برای نوعی لباس (معمولاً زنانه) که ازکمر تا گردن را می‌پوشاند به کار می‌رود.در زبان انگلیسی، واژهٔ تاپ برای انواع مختلفی از پوشش بالاتنه به کار می‌رود (از جمله تی شرت) اما در زبان فارسی واژهٔ تاپ معمولاً فقط برای انواع خاصی از این نوع پوشش که آستین ندارند به کار می‌رودتاپ ممکن است توسط بندی که روی شانه‌ها قرار می‌گیرد یا دور گردن واقع می‌شود روی تنه نگه داشته شود، یا آن که بدون بند باشد. به تاپ بدون بند در زبان انگلیسی tube top و به نوعی که بند آن در پشت گردن قرار می‌گیرد halter top گفته می‌شود. به نوعی که دارای بندهای روی شانه‌است نیز tank top گفته می‌شود. هم‌چنین برخی از تاپ‌ها کوتاه هستند، به شکلی که شکم و کمر فرد را نمی‌پوشانند؛ به این انواع در زبان انگلیسی crop top نام می‌دهند.

بلوز (blouse) وامواژه ای فرانسوی است که به پیراهن یقه دار گفته می‌شود.
بلوز بیشتر برای زنان استفاده می‌شود ولی به لباس نظامی مردان بلوز هم گفته می‌شود.

مینی‌ژوب (که معمولاً با نام دامن کوتاه شناخته می‌شود) نوعی دامن کوتاه است که تا بالای زانو را می‌پوشاند.
محبوبیت مینی‌ژوب‌ها از نمایش لباسی در دهه‌ی ۶۰ در لندن سرچشمه می‌گیرد.قبل از آن از این لباس فقط در میادین ورزشی برای خانم‌ها استفاده می‌شد

کلاه به پوشاکی گفته می‌شود که بر سر می‌گذارند. کلاه می‌تواند به خاطر محافظت، دلیل دینی، ایمنی و یا مد مورد استفاده قرار گیرد. در گذشته کلاه نشان‌دهنده پایگاه اجتماعی فرد بوده است. کلاه در استفاده نظامی می‌تواند نشان‌دهنده ملیت، شاخه‌ی فعالیت، درجه و یا هنگ باشد.

کلاه پهلوی

کلاه پهلوی نام کلاهی گرد و لبه‌دار بود که به دستور رضا شاه، کلیه اتباع ایران باید آنرا به سر می‌گذاشتند.

تاریخچه

تا پیش از سلطنت رضا شاه، انواع پوشش سر برای مردان معمول بود. معمولترین پوشش سر در میان بازاریان عمامه شیرشکری و دستار و در میان کارمندان کلاه بدون لبه بود. علاوه بر این در میان شاهزادگان و اروپادیدگان، کلاه سیلندر نیز مرسوم بود.
در سال ۱۳۰۶ ابتدا به وزرا و روسای ادارات و کارمندان دولت دستور داده شد تا از کلاه لبه دار پهلوی استفاده کنند. در مرحله بعد به مدارس دستور داده شد که از ورود دانش‌آموزان بدون کلاه پهلوی جلوگیری شود. مرحله بعد تصویب قانون لباس متحدالشکل (یونیفرم) توسط مجلس شورای ملی (جلسه ۱۴ مورخ ۴ دیماه ۱۳۰۷) بود. با تصویب این قانون، مامورین شهربانی بر فشار خود به مردم افزودند.

قانون

در ماده اول این قانون آمده‌است که کلیه اتباع ایران که برحسب مشاغل دولتی دارای لباس مخصوصی نیستند در داخله مملکت مکلف هستند با لباس متحدالشکل کلاه پهلوی و نیم تنه بافته شده در ایران ملبس گردند. در ماده دوم این قانون روحانیون و طلاب از اجرای آن مستثنی شدند. ماده سوم متخلف را به حبس تا هفت روز محکوم نموده و ماده چهارم تاریخ آغاز اجرای آنرا در شهرها ۱۳۰۸ و در روستاها ۱۳۰۹ معین کرده‌است.

کیپا

کیپا(عبری:כיפה در لغت به معنی گنبد) یا یاماکا(ییدیش:ירמולקא) کلاهیست که به طور سنتی یهودیان برسر می‌گذارند.
در شبات، نخستین رساله تلمود آمده‌است:«سرت را بپاشد که ترس آسمان بر تو باشد»؛ در شولحان عاروخ آمده‌است که مرد سرناپوشیده نباید تورات را بلند بخواند، یا به چیز مقدسی فکر کند یا چهار ذراع راه برود؛ همچنین وارد شدن مرد سرناپوشیده به کنیسه جایز نیست.
کلاه یهودی کلاهی بود به رنگ سفید یا زرد که یهودیان در دوران کهن در اروپا و بخشی از جهان اسلام می‌پوشیدند. اوائل پوشیدن آن اختیاری بود اما بعد از ۱۲۱۵ مردان بالغ یهودی مجبور بودند خارج از محله‌های یهودی نشین برای شناخته شدن این کلاه را بپوشند. بعید نیست ریشهٔ این کلاه هم مثل کلاه فریژی که یهودیان بابلی ایران باید می‌پوشیدند از ایران باشد. کلاه عرقچین دیگری منسوب به شهر روتول اسراییل وجود دارد به نام فیدر که از پشم گوسفند ساخته می‌شود و نفوذ ناپذیر است.
در اروپا این کلاه در فرانسه در قرن یازدهم و در ایتالیا از قرن دوازدهم دیده شد است و احتمالا ریشه در جهان اسلام دارد. طبق قوانین یهودی یهودیانی که عمل به احتیاط می‌کنند باید همیشه موهایشان را بپوشانند. برخلاف نشانهٔ زردرنگ، این کلاه همیشه در دست نوشته‌های یهودیان می‌آمد و یهودیان آلمان بعدها آن را در مهرهایشان و نشان رسته‌های نظامیشان استفاده می‌کردند که نشان می‌دهد که اقلا در ابتدا این کلاه بخشی از لباس یهودیان بوده‌است نه تبعیض تحمیلی. چهره‌های مسیحی مثل یوسف و خود مسیح نیز گاهی در نقاشی‌ها آن را بر سر دارند. اما با اجباری شدن پوشیدن آن یهودیان آن را به چشم بد می‌نگریستند.

شليته ، روسري يا چارقد ، پيراهن ، پتاوه ، چاروق ، كلاغي ،
شليته : چند دامن بر روي هم معمولا سه تا روي هم و دامن رويي از مخمل قرمز رنگ كه تا 12 متر مي رسيده دامن هاي زيري چين كمتر و پارچه نازكتر و معمولا سفيد گلدار و ليفه اي كه با بند بسته مي شده و پايين دامن رويي يك سوم پايين با نوار و يراق تزيين مي شد!


روسري :
روسري بزرگ تقريبا يك در يك ك ه ريشه دار بودند و حاشيه هايي با گل هايي ريز و درشت كه معمولا در نواحي قوچان به ان پشمي مي گفتن و طرز بستن ان يك گوشه را كوتاه و يك گوشه را بلند مي گرفتند و گوشه ي كوچك را دور سر مي پيچيدند و كنار صورت به داخل فرو مي دادند .

پيراهن در قسمت پايين تر از كمر برش مي خورد و قسمتي چيندار به ان متصل مي شد و روي قسمت چيندار با نوار و يراق تزيين مي شد و كناره هاي ان چاكدار بود و سر استين انها مچي داشت و يقه ي گرد بسته اي داشت و در قسمت جلوي سينه با نوار و يراق تزيين مي شد.
جليقه : از جنس مخمل و مشكي رنگ كه روي ان سكه دوزي مي شد و استري هم داشت.

پتاوه معمولا پوششي كه ساق پا را مي پوشاند و از نخ هاي پشمي رنگي كه دست باف بود كه دور ساق پيچيده مي شد محكم مي كردند.

چاروق كفشي از چرم دباغي شده به رنگ قرمز كه روي ان با نخهاي ابريشمي و رنگي تزيين مي شد و جلوي ان برگشته و منگوله اي به ان زده مي شد!


كلاغي : كوچك بود و بر روي روسري يا چارقد بزرگ سر مي كردند . رنگ پر كلاغي با حاشيه ي ظريف رنگي!
اين لباس بانوان اين منطقه بود !
در حال حاضر اين پوشش در بين ايلات و عشاير بخش شمالي خراسان بين عشاير بيشتر بانوان مسن استفاده مي كنند و گاهي اوقات در بعضي مجالس عروسي پوشيده مي شود.
مساله ي جالب اين است كه لباس عروس در ميان اين اقوام به رنگ قرمز بوده و شال قرمزي نيز استفاده مي كردند و به عنوان سر جهازي براي خريد عروس پارچه ي قرمز رنگ براي شليته مي خريدند ريال كه اين رنگ قرمز در ميان ترك هاي زنجان نيز مرسوم بوده است!

دانشکده تربیت دبیر فنی (دکتر شریعتی )واقع در خانی آباد نو ، دربهمن ماه سال 1372 باحضور ریاست جمهوری وقت (آیت ا... هاشمی رفسنجانی ) افتتاح و آغاز به کار نمود با افتتاح این مرکز رشته های آمار ، حسابداری ، معماری و ترمهای اول رشته های کامپیوتر ، الکترونیک و تکنولوژی طراحی و دوخت از مرکز سمیه و کیانشهر به این مرکز منتقل گردید .
در سال 74ـ73 این مرکز شاهد پذیرش دانشجو در رشته گرافیک بود . در سال 76ـ75 وزارت فرهنگ و آموزش عالی با تقاضای مرکز جهت پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی طراحی چاپ پارچه و لباس موافقت نمود و به دنبال آن با توجه به توانایی های علمی ، فرهنگی و تجهیزاتی مرکز در خرداد ماه 1376 مجوز پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی رشته های کامپیوتر ، الکترونیک ، حسابداری و ارتباط تصویری صادر گردید.
در مهرماه 1376با افتتاح فاز 2 مرکز شریعتی رشته تکنولوژی طراحی و دوخت به طور کامل به این مرکز انتقال یافت . شایان ذکر است به دنبال تغییر نظام آموزشی فنی و حرفه ای و پذیرش هنرجو در مقطع کاردانی پیوسته این مرکز نیز همگام با سایر مراکز فنی و حرفه ای کشور در سال تحصیلی 75ـ 74 پذیرای دانشجویان نظام جدید (کاردانی پیوسته ) در رشته های مختلف فنی و حرفه ای گردید .
در تاریخ 22/1/77عنوان دانشکده تربیت دبیر فنی دختران تهران (شریعتی ) به تائید مسئولین امر در وزارت آموزش و پرورش و آموزش عالی رسید.
در مهرماه 1380 اولین بار این مرکز پذیرای دانشجویان در مقطع کارشناسی ناپیوسته رشته های کامپیوتر ، الکترونیک ، معماری ، طراحی و دوخت گردید.
شایان ذکر است پذیرش دانشجو در مقطع کاردانی پیوسته و کارشناسی ناپیوسته از طریق آزمون سراسری مراکز فني و حرفه اي و در مقاطع کارداني ناپيوسته و کارشناسي پيوسته از طريق آزمون سراسري مراکز آموزش عالی صورت می گیرد.
آمار تقریبی دانشجویی در سال تحصیلی 84ـ83 درمقاطع کاردانی و کارشناسی در 20 عنوان رشته (3880 دانشجو ) می باشد

صدیقه پاک بین در گفتگو با خبرنگار حوزه و دانشگاه "مهر"، ضمن بیان تاریخچه رشته طراحی پارچه و لباس در دانشگاه الزهرا گفت: در سال 1345 دردانشگاه الزهرا که آن زمان با نام موسسه آموزش عالی دختران شناخته می شد رشته خیاطی راه اندازی شد و در سال 1352 به رشته طراحی پارچه و لباس تغییر نام یافت. از سال 68-67 نیز به دو گرایش مجزا تقسیم گردید. البته رشته بافت نیز برای مدتی تدریس می شد اما به دلیل عدم استقبال در خور دانشجویان تنها یک دوره فارغ التحصیلان داشت و مجددا دو گرایش طراحی پارچه و لباس باقی ماند. وی افزود : اخیرا با توجه به تغییر سرفصل و محتوای برخی دروس، علاقمندی دانشجویان بیشتر شده است. سعی کرده ایم رشته طراحی لباس و پارچه کاربردی تر شود به همین منظور از اساتید دانشگاه های مختلف دعوت بعمل آوردیم و دروسی مانند چاپ، بافت و ... به دروس اضافه شد. زیرا این دو رشته مکمل یکدیگر هستند و بهتر است در کنار هم قرار گیرید تا بازدهی کار بیشتر و کیفیت آموزش نیز ارتقا یابد. پاک بین در خصوص تغییرات صورت گرفته در دروس تخصصی رشته طراحی پارچه و لباس افزود : برنامه دروس باید هر دو سال یکبار تغییر کند و بازبینی شود زیرا دانش امروز در دنیا به سرعت تغییر پیدا می کند. ما به این نتیجه رسیده ایم که حرکت این رشته به سوی صنعت باید سریعتر صورت گیرد. در حال حاضر تصمیم داریم رشته طراحی لباس مردانه را برای شاخه کار و دانش طراحی نماییم. دبیر انجمن طراحان پارچه و لباس تاکید کرد : تقریبا 3-2 سالی است که این رشته جایگاه مناسب و بهتری پیدا کرده است. با کارخانجات و واحدهای صنعتی متعددی ارتباطات مثبتی برقرار شده است. مدیر گروه طراحی پارچه و لباس در ادامه در زمینه پیوند رشته طراحی پارچه و لباس با صنعت و دانشگاه یادآور شد : این ارتباط درحدود 40 درصد ایجاد شده است و افزایش این ارتباط صنعت پوشاک کشور را متحول خواهد کرد. وی تصریح کرد : بنده تعصب خاصی به این رشته دارم و از سال 64 به برنامه ریزی پیرامون طراحی لباس و پارچه می پردازم. به همین دلیل سعی می کنم از واحدهایی که در زمینه این رشته در سایر کشورها وجود دارند کسب اطلاع نمایم و آن ها را در جهت علمی تر و تخصصی تر شدن رشته طراحی پارچه و لباس به کار گیرم. پاک بین یادآور شد : دبیرخانه ای در زمینه طراحی لباس تشکیل شده است اما تصور می کنم افرادی که در این زمینه کار می کنند حتی اطلاع ندارند که در دانشگاه الزهرا رشته طراحی پارچه و لباس وجود دارد و اساتید ارزشمندی نیز در آن تدریس می کنند که می توانند نظرات سازنده ای در مورد لباس ملی ارائه نمایند. وی در ادامه افزود : در مورد لباس ملی باید عرض کنم آنطور که برخی تصور می کنند لباس ملی تنها یک نوع لباس نیست. ممکن است دو یا چند لباس ملی داشته باشیم که معرف و نماد ایران و ایرانی در مجامع بین المللی باشد. پاک بین اشاره ای نیز به انجمن طراحان پارچه و لباس کرد و تصریح کرد : مدت ها بود که در فکر ایجاد یک انجمن برای طراحان پارچه و لباس در ایران بودم این موضوع را با همکاران و دوستان در میان گذاشتم و سرانجام اقدامات اولیه جهت ثبت انجمن صورت گرفت. اعضای هیات موسس از میان کارشناسان انتخاب شدند و پس از کش و قوس های فراوان طی مراحل قانونی این انجمن بوجود آمد. در حال حاضر نیز در صدد انتشار خبرنامه انجمن هستیم. وی در پایان به مساله مد اشاره کرد و اظهار داشت : همان طوریکه می دانید در داخل کشور خط دهنده مد نیستیم و اکثر قریب به اتفاق مد پارچه و لباس از سایر کشورها اقتباس می شود و مورد استفاده تولیدکنندگان و مصرف کنندگان داخل کشور قرار می گیرد. دبیر انجمن طراحان پارچه و لباس در پایان افزود: با تشکیل انجمن طراحان پارچه و لباس قصد داریم در ایران خط دهنده باشیم زیرا توانمندی های فراوانی در این زمینه داریم. بحث پوشاک از اهمیت فراوانی برخوردار است زیرا پوشش تنها محافظ انسان در برابر سرما و گرما نیست بلکه می تواند بعد اقتصادی، فرهنگی ، سیاسی و ... نیز داشته باشد. خوشبختانه پوشش مشاغل و سازمان های مختلف در شهر جدی گرفته شده بطوریکه اکثر سازمان هایی که برای آنان پوشش خاصی در نظر گرفته شده است از این موضوع رضایت کافی دارند.

گالش از کفش‌های سنتی ایران است. گالش همانند گیوه دست باف است و در از پارچه‌های ویژه استفاده می‌شود. این نوع از کفش بیشتر در نواحی شمال ایران مورد استفاده بوده‌است و امروزه نیز از ان استفاده می‌کنند و به عنوان صنایع دستی ایران به شمار می‌ایند.

تی‌شرت (به انگلیسی: t-shirt یا tee shirt) نوعی پیراهن است که برای پوشاندن بالاتنه به کار می‌رود . معمولاً تی‌شرت‌ها دکمه و یقه ندارند و آستین‌های کوتاهی دارند .

تی‌شرت یقه‌دار

تی‌شرت یقه‌دار که با نام تی‌شرت گلف و تی‌شرت تنیس نیز شناخته می‌شود گونه‌ای ازتی‌شرت با یقه است که معمولا دارای دو یا سه دکمه و در برخی موارد یک جیب می‌باشد. این تی‌شرت معمولا از نخ‌های بافتنی تولید می‌شود و کمتر از ابریشم، پشم و الیاف مصنوعی در آن استفاده می‌گردد.

کت‌ پوشاکی است که معمولا آستین‌های بلند دارد که توسط هر دو جنس انسان (مرد و زن) و با منظور مد و گرمایش استفاده می‌شود. کت‌ها از سمت جلو باز هستند و توسط تکمه، زیپ، بندهای چسبی، گیره‌های ویژه و کمربندهای مخصوص به هم وصل می‌شوند. برخی از کت‌ها دارای یقه و سردوشی هستند.
برای نخستین بار ایرانیان لباس‌های کتی شکل و شلوار را به دنیای پوشاک معرفی کردند. کت‌ها از آغازین البسه‌ای بودند که توسط انگلیسی‌ها در قرون وسطی مورد استفاده قرار گرفتند.

پاپیون نوعی دستمال گردن مردانه است.پاپیون را به صورت پروانه‌ای، دور یقه‌ی پیراهن به صورت متقارن گره می‌زنند.
پاپیون را اغلب از جنس ابریشم، پلی‌استر، پنبه یا ترکیبی از این‌ها می‌سازند. امروزه پاپیون بيشتر در ميهمانيهاي ويژه (مثلا مراسم ازدواج شخص) استفاده ميشود.