کوزپلی (به ژاپنی: コスプレ) به عمل پوشیدن لباس به جهت شبیه شدن به شخصیت‌های مانگا یا انیمه اطلاق می‌شود. کوزپلی بر دو قسم تقسیم می‌شود. کوزپلی پایه و کوزپلی بالماسکه. در هر دو حالت تلاش بر اینست که از نظر ظاهر و نوع صحبت شباهت زیادی با شخصیت مانگا باشد.
اصطلاح Otaku، در مباحث فرهنگی راجع به فرهنگ معاصر ژاپن، به ویژه ژاپن پس از دهه هفتاد، بسیار مشاهده می شود. در یک تعریف مختصر، Otaku به فردی گفته می شود که عاشق انیمیشن ژاپنی (Anime، که با خطوط کاتا نوشته می‌شود و ساده شده کلمه خارجی انیمیشن Animation است) و کتب مصور ژاپنی (مانگا، با خطوط هیرا یا کانجی) است و سرگرمی دیگری جز این مسأله ندارد، آنها را تعقیب می کند و نسخه های مجلات یا کتاب ها و فیلم ها را جمع آوری می کند.

با این حال، این تعریف، ساده سازی سبکسرانه ای از فرهنگی است که یک سبک زندگی خاص را ایجاد می کند. در ژاپن، Otaku، در واقع یک نوع زندگی است. نوعی از زندگی که پیشتر، مردان جوان (و حتی میانسال) انتخاب می کردند و با استفاده زیاد از تکنولوژی‌های ارتباطی، خواندن مانگا، تماشای انیمه، شرکت در جلسات بحث انیمه با دیگر Otaku ها، قرض دادن و قرض گرفتن نسخه های مختلف و بالآخره آرشیو کردن آنها مشخص می شد.

Otaku ها سنتی در پوشش ایجاد کردند که امروزه به نام کوزپلی (cosplay) معروف است؛ آنها پوشش شخصیت های مطلوب خود در مانگاها و انیمه‌ها را ایجاد می کردند و با پوشیدن آن لباس ها در اجتماع ظاهر می شدند. اکنون، دیگر Otaku یک سبک زندگی مذکر نیست. دختران و زنان Otaku فراوانی وجود دارند و cosplay رواج زیادی در ژاپن دارد. در دیگر کشور‌ها حتی فرهنگ دوری از آن نظیر سوئد، از رواج cosplay و اثر قوی مانگا در آنجا می توان نشان‌هایی یافت، به طوری که در سوئد مسابقات cosplay برگزار می شود و بهترین costume جایزه می گیرد

.

خرده فرهنگ گت همواره با زیبایی شناختی همراه بوده است.از موسیقی و مد روز گرفته تا همه کسانی که با سلیقه‌شان عضوی از خرده فرهنگ گت به حساب می آیند.موسیقی گوتیک شامل تعدادی از سبک‌های مختلف میباشد.سبک لباس پوشیدن در این خرده فرهنگ محدوده‌ای از سبک‌های دث راک، پانک، آندروجینوس، ویکتوریایی، مقداری رنسانس و مدیول را شامل میشود.

پوستین یا خز به لباسی زمستانی گفته می‌شود که تمام یا قسمت عمده‌ای از آن مستقیما از پوست حیوانات پشم دار ساخته شده باشد. پوستین یکی از قدیمی‌ترین اشکال لباس است و سابقه کاربرد آن به انسان نخستین و آفریقا باز می‌گردد. در پوستین بر خلاف چرم، پشم جانور سترده نمی‌شود.

تاریخچه

به درستی مشخص نیست که پوستین در چه زمانی توسط انسان به عنوان لباس استفاده شده‌است. البته معلوم است که نئاندرتالها و گونه‌هایی از کپیها از پوستین استفاده می‌نموده‌اند. بر اساس تصاویر بجا مانده بر دیواره غارها، سابقه استفاده از پوستین به عنوان پوشش برای انسان، به حدود پانصدهزار سال قبل می‌رسد.
در تورات (عهد عتیق) آمده‌است «خداوند لباسهایی از پوست حیوان تهیه کرد و آدم و همسرش را پوشاند (سفر پیدایش ، ۳:۲۱)» بر اساس شاهنامه فردوسی، کیومرث نخستین پادشاه جهان، پوستینی از پوست پلنگ داشت که نامش پلنگینه بود.
در نقش برجسته‌ای واقع در سرپل ذهاب مربوط به هزاره سوم پیش از میلاد، آنوبانینی اکدی، پادشاه لولوبیان با دامنی از پوست در برابر ایشتار که ردایی از پوستین پوشیده‌است، ایستاده.

کاربرد

در کشورهای توسعه یافته، خز، نوعی پوشش گرانقیمت و تجملی محسوب می‌گردد. این در حالی است که به دلیل عایق بودن این نوع از لباس، بسیاری از مردم بومی مناطق نزدیک قطب شمال همچنان به استفاده از آن ادامه می‌دهند. همچنین پوستین نوعی لباس سنتی برای مردم اسکاندیناوی، ژاپنی و روسی به شمار می‌رود.
در طول تاریخ شمال روسیه و ترکستان، مرکز صدور پوست به اروپا و خاورمیانه و حتی شمال آفریقا بوده‌است.

منابع

در ایران از پوست گوسفند (شامل حداقل بیست نوع مختلف) و سایر حیوانات حلال گوشت برای دوختن پوستین استفاده می‌شود. ولی سایر حیواناتی که پوست آنان به منظور تولید خز بکار می‌رود شامل مینک، سگ آبی،انواع روباه، خرگوش، سمور، راسو، قاقم، گربه و سگ هستند. بدیهی است که ارزش پوستین دوخته شده از پوست جانوران گوناگون تفاوت چشمگیری دارد.

عمل آوری

فرآیند عمل آوری پوستین (بسته به میزان مرغوبیت) شامل خیساندن، شستشو، درجه بندی، آنزیم دهی، رنگ برداری، خشک کردن، رنگرزی، واکس و در نهایت ثابت کردن با مواد شیمیایی است.

سارونگ نوعی دامن سنتی است که در مناطق وسیعی از آسیا و شاخ آفریقا مورد استفاده قرار می گیرد. سارونگ بیشتر از سوی مردان مورد استفاده قرار می گیرد اما سارونگهای زنانه نیز در جنوب شرقی آسیا متداول هستند. سارونگ عمدتا در رنگهای متنوع و طرحهای چهارخانه تهیه می‌شود

ایران

در ایران بطور سنتی از لُنگ در گرمابه‌ها استفاده می شود. علاوه بر آن در مناطق جنوبی کشور، لُنگ به عنوان بخشی از پوشش سنتی مردانه هم به کار می رود.

جوراب پوشاکی بافته شده از نخ، نایلون و یا کاموا است که برای پوشاندن پا از آن استفاده می‌شود.

تاریخچه

پیدایش نخستین جوراب ها برمی گردد به یونان باستان. مردان کارگر و برده ها در دوران یونان و مصر باستان جوراب های بلند می پوشیدند و زنان رومی در خانه های خود نوعی جوراب ساق کوتاه به پا می کردند.
جوراب های کوتاه نخی یا ابریشمی هم چندین قرن در چین و ژاپن استفاده می شد. این جوراب های ساق کوتاه در قرن دوازدهم در اروپا به جوراب های ساق بلند تبدیل شد. شلوارهایی که مردان می پوشیدند، بسیار چسبنده و تنگ شد که از کمر تا پایین پا را می پوشاند، مانند ساق های امروزی. زنان هم جوراب های بلندی می پوشیدند که در زانو با کش جوراب نگاه داشته می شد.

جوراب های جدید

بعد از سال ۱۵۴۵ جوراب های ساق بلند کش باف وارد مد شد که معمولا درزهای آن با طرح های ابریشمی پرکار تزئین شده بود. جوراب هایی با درزهای تزئین شده در طول دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ میلادی رایج و متداول بود.

ماشین کشباف

اولین ماشین کشبافی را در سال ۱۵۸۹ در انگلستان ساخته شد و نکته ی جالب توجه این است که سازنده ی آن یک «کشیش» انگلیسی، به نام ویلیام لی، بود. در آن دوره جوراب های نخی و ابریشمی الیاف موردپسند و رایج میان مردم بود.
در آن زمان راه های بسیار متفاوتی برای پوشیدن جورابی های ساق بلند وجود داشت. گاهی اوقات در فصل های سرد چندین جفت جوراب ابریشمی را باهم می پوشیدند. در قرن هفدهم زمانی که چکمه های بزرگ به دنیای مد وارد شد، نوعی پاپوش کتانی زیر چکمه پوشیده می شد تا از جوراب ابریشمی محافظت کند.
مردان تا اواخر قرن هجدهم جوراب های بلند ابریشمی به همراه کش و بند جوراب می پوشیدند، اما از آن زمان به بعد شلوارهای بلند و جوراب های کوتاه پدیدار شد که تا حالا همچنان مد باقی مانده است.

جوراب های نخی

در قرن نوزدهم جوراب های نخی ساخته شده با ماشین، در دسترس خانم ها قرار گرفت. بعد از جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸)، دامن های کوتاه مد شد و ساق ها و جوراب های بلند ابریشمی دوباره رایج شد و ثابت کرد که فشن و طول دامن، مدل جوراب را تعیین می کند

جوراب های نایلونی

با کشف جوراب های نایلونی در دهه ۳۰ و ۴۰، استفاده از جوراب های ابریشمی در میان خانم ها رنگ باخت و جوراب های نایلونی مد شد. پس از جنگ جهانی سرانجام جوراب های نایلونی جانشین جوراب های ابریشمی شد. اما الیاف دیگری مانند ریون هم وجود داشت.
نخستین جوراب نایلونی در ۱۵ می سال ۱۹۴۰ در فروشگاه های نیویورک عرضه شد و بیش از ۷۸۰ هزار جفت از آن در روز اول فروخته شد! در سال اول ۶۴ میلیون جفت جوراب تایلونی در آمریکا به فروش رسید.
جوراب و ساق های نایلونی که بعد از جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) متداول شد و به طور کامل جایگزین جوراب های ابریشمی شد، تا اواخر دهه ۱۹۶۰ معمولا درز داشت. آنها بافتی یکدست داشت و کشباف و چسب بدن بود.
در اویل دهه ۶۰ جورابی های یکپارچه و بدون درز کفی دار، به سرعت جایگزین جوراب های چسبان درزدار شد. این جوراب ها در ماشین های کشبافی مدور بافته می شود و با محکم کردن و بستن کوک ها شکل می گیرد. ضخامت جوراب با تعداد کوک های هر ردیف تعریف می شود.
در دهه ۶۰ در غرب دامن های خیلی کوتاه مد شد و بسیاری از خانم ها ترجیح دادند تا به جای پوشیدن جوراب از ساق جورابی های بلند استفاده کنند. خیلی از خانم ها به جای پوشیدن جوراب به ساق جورابی های بلند رو آوردند. در نتیجه برای رقابت با ساق ها، طول جوراب ها خیلی بلندتر از معمول شد تا برای پوشیدن با دامن های کوتاه مناسب باشد، اما در اثر این تغییر جوراب ها به کلی از مد خارج شد و جای آن را ساق جورابی ها گرفتند. که البته این مورد فقط در برخی از کشورهای غربی رخ داد.
در حقیقت ساق جورابی های نایلونی زیبا و ظریف در دهه ۱۹۶۰ خیلی رایج شد. در حالی که در طول ۴۰۰ سال پیش از آن جوراب های ساق بلند بر مد مسلط بود. پس از دهه ی ۶۰ میلادی، تحول چندانی در زمینه صنایع تولید جوراب رخ نداد و تا امروز جوراب های زنانه و مردانه فقط به تناسب مدهای روز تغییر کرده اند.
در سال های اخیر جوراب های ساق بلند بازهم مد و رایج شده است و در راهروهای فشن و مجلات دیده می شود

بُلَندقَبا یکی از جامه‌های آیین نیایش‌سرایی در کلیساهای کاتولیک رومی، انگلیکن و بسیاری از کلیساهای پروتستان است.
بلندقبا، قبایی جادار و بلند است که تا مچ پا می‌رسد و معمولاً کمربندی به نام قبابند به‌دور آن بسته می‌شود. بلندقبا در اصل همان ردای کتانی رومیان است و در اوایل سده‌های میانه روحانیان سکولار نیز آن را می‌پوشیدند و در خارج است مراسم نیایش‌سرایی هم استفاده می‌شد.
این جامه، کهن‌ترین جامهٔ نیایش‌سرایی مسیحیان است و از دوره‌های آغازین مسیحیت توسط روحانیان در آیین‌های عشای ربانی پوشیده می‌شد.

کیلت یا دامن اسکاتلندی نوعی پوشش سنتی است که مردان اسکاتلند استفاده می کنند. دامن اسکاتلندی از قرن 16 میلادی در این کشور رواج داشته و امروزه در جشن‌ها و مراسم رسمی و گاه به عنوان یک مد لباس مورد استفاده قرار می گیرد.

تاکسیدو یا در اصطلاح فرانسوی اسموکینگ (مخفف عبارت انگلیسی اسموکینگ جاکت) (همچنین: جامه تدخین) نوعی کت مردانه پیش باز است که در آن از یقه ایستاده استفاده و قسمتی از آن با پارچه براق ماهوت مشکی رنگ تهیه می‌شود و ممکن است دارای جیب یا بدون جیب باشد، و آنرا در شب نشینی‌ها و یا مجالس تشریفاتی میپوشند.
از این لباس در مهمانی‌های رسمی به همراه پیراهن فراک و پاپیون سیاه استفاده می‌شود.

کفشهای این برند خیلی در ایران طرفدار دارد، زارا از زیر مجموعه های ایندیتکس

نام : زارا
تاسیس : سال 1975 در galicia توسط آمانچیو اورتگا amancio ortega
محصولات : لباسهای زنانه ، مردانه ، نیمه کلاسیک و اسپرت
خصوصیت : طراحی سریع و تولید پوشاک متنوع
وضعیت کنونی برند : عرضه هزاران محصول در سال و دارای طرفداران بسیاری در دنیا
وبسایت و فروشگاه آنلاین :www.zara.com

جان فرانکو فرره از لوام جانبی تا شوی لباس در سال 1986

نام : جان فرانکو فرره gianfranco ferre
تاسیس : 1974 توسط جان فرانکو فرره فارغ التحصیل رشته معماری در ایتالیا
محصولات : تولید لوازم جانبی و پوشاک زنانه و مردانه ، عینک ، عطر ، کیف و کفش
تغییرات : از سال 2004 با لیبل gff روانه بازار شد
افتخارات : برنده بسیاری از جوایز معتبر و مهمترین آنها مدال طلا از فرمانده تیپ ایتالیا در میلان
سرگذشت : در سال 2005 به کمپانی gruppo tonino perna IT به مبلغ 182میلیون دلار فروخته شد.
وضعیت کنونی : عرضه محصولات با سه برند gianfranco ferre,gf ferre,ferre در دنیا
وبسایت رسمی :www.gianfrancoferre.it

ژیوانژی پس از دیور سودرسان ترین زیر مجموعه لویی ویتون !!!

نام : ژیوانژی
تاسیس : هوبرت د ژیوانژی hubert de givenchy
محصولات : پوشاک زنانه و مردانه ، عطر و ادکلن ، لوازم جانبی لوکس
مشتریان سرشناس : خانواده رئیس جمهور سابق آمریکا جان اف کندی
وضعیت کنونی برند : در آخرین شو لباس این برند برق قطع شد اما بدون شک یکی از پر طرفدار ترین برند پوشاک و ادکلن محسوب می شود
وبسایت رسمی :www.givenchy.com

پیژامه یا پیجامه شلوار راحتی‌ای است که جزو لباس خواب بوده و ترجیحاً هنگام خواب و گاهی به عنوان لباس زیر پوشیده می‌شود. این لباس بیشتر توسط کودکان استفاده می‌شود. بزرگسالان بیشتر به صورت فصلی از آن استفاده می‌کنند که موارد آن در فصل‌های سرد سال است.
ریشه این واژه پارسی است که از طریق هند به زبان‌های دیگر نفوذ کرده است. اصل این واژه «پای‌جامه» بوده است.

یقه اسکی (انگلیسی آمریکایی:turtle neck)،(انگلیسی بریتانیایی:polo neck) و (انگلیسی استرالیایی:skivvy) نوعی یقه است که معمولا به صورت تا شده و گرد دور گردن را فرا می‌گیرد. لباس‌هایی که دارای یقه ‌اسکی هستند معمولا برای فصل سرما از آنها استفاده می‌شود. یقه اسکی را به صورت تا نشده نیز استفاده می‌کنند.

لباس عروس لباسی است که عروس در میهمانی عروسی یا در پای سفره عقد به تن می‌کند. رنگ و مدل لباس عروس به فرهنگ رسوم قومیتی بستگی دارد.
لباس عروس همواره در طول تاریخ اهمیت فراوانی داشته‌است. همه عروس‌ها، مایل بودند زیباتر به نظر برسند. گاهی جواهرات نصب شده بر لباس عروس از لباس وی پر اهمیت تر بوده‌است و لباس عروس چنان با جواهرات پوشیده می‌شد، که فقط جواهرات به چشم می‌آمد. زیاده روی در این کار باعث شد تا در قرن پانزدهم میلادی در انگلستان، شاهزاده مارگریت مجبور شود به دلیل سنگینی لباسش، برای راه رفتن از دو همراه کمک بگیرد.
رسم پوشیدن لباس عروس به رنگ سفید، به انگلستان در دوره ملکه ویکتوریا باز می‌گردد. با وجود فراگیر شدن رنگ سفید در برخی از کشورها، عروس‌های هندی، چینی، ویتنامی و ژاپنی همچنان از رنگ‌های ملی خود برای لباس عروس استفاده می‌کنند.